Facebook Twitter YouTube pinterest flipboard Files-fm Tagpaker Raindrop-io Telegram Scribd Slideshare

ΤΑ ΑΝΘΟΪΑΜΑΤΑ BACH

ΑΝΘΟΪΑΜΑΤΑ BACH
ΤΑ ΑΝΘΟΪΑΜΑΤΑ BACH.
Μαρία Λέγγα.
To «ρομαντικό» προσωπείο μιας Νεοεποχίτικης «θεραπείας» και τα σκοτεινά αγκάθια που καραδοκούν πίσω από αυτήν. (Η εν λόγω μελέτη βασίζεται κατά κύριο λόγο στο βιβλίο που έγραψε ο Edward Bach «Θεράπευσε τον εαυτό σου με τα ανθοϊάματα Bach»).
Τον περασμένο αιώνα ένας Άγγλος γιατρός ο Dr. Edward Bach (1886-1936) «βρήκε συνολικά 38 ουσίες, οι 37 από αυτές μπορούν να παρασκευασθούν από ακίνδυνα αγριολούλουδα ενώ η τελευταία είναι το καθαρό νερό κάποιας πηγής». (σ.53) Σύμφωνα με το βιβλίο «κάθε ένα όμως από αυτά τα άνθη χαρακτηρίζεται επίσης από κάποια ιδιότητα ή δύναμη, που μπορεί να μας βοηθήσει να απελευθερωθούμε από τα αρνητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας και να αποκαταστήσουμε την αρμονία στο συναισθηματικό επίπεδο». (σ.49). Εν κατακλείδι «η θεραπεία με τα άνθη του επαναφέρει με εντελώς φυσικό τρόπο την αρμονία στην προσωπικότητα και αποκαθιστά τις συναισθηματικές και διανοητικές συγκρούσεις που άμα δεν ληφθούν σοβαρά υπόψη μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες» (σ.51).

Α) Σχέση του Bach με ομοιοπαθητική.
Το βιβλίο εξαίρει τη χρήση της ομοιοπαθητικής κάνοντας εκτενή αναφορά σε κεφάλαιο με τίτλο «Αλλοπαθητική και ομοιοπαθητική» (σ.52-53), ενώ σε άλλο σημείο πάλι ο ίδιος ο Bach χαρακτηρίζει την «ομοιοπαθητική του Hahnemann» ως την «πρώτη ακτίνα φωτός μετά από μια μεγάλη σκοτεινή νύχτα» και ότι «μπορεί να παίξει ένα μεγάλο ρόλο στην ιατρική του μέλλοντος» (σ.30). Επιπλέον σε ομιλία που δόθηκε από τον ίδιο στο Southport το Φεβρουάριο του 1931 αναφέρεται με έκταση στην ομοιοπαθητική. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «ο ομοιοπαθητικός γιατρός έχει ήδη διαχωρίσει τη θέση του από πολλές άχρηστες και ασήμαντες απόψεις της συμβατικής ιατρικής» (σ.161) και ακόμη ότι ο “Paracelsus- ο σοφός γιατρός (σ.30)- και ο Hahnemann μας δίδαξαν να μην αφιερώνουμε πολύ μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες της ασθένειας, αλλά να θεραπεύουμε την προσωπικότητα, τον εσωτερικό άνθρωπο» (σ.161).

Β) Πόσο επιστημονικά τεκμηριωμένη είναι αυτή η θεραπεία;
Για κάποιον που έχει μελετήσει την ομοιοπαθητική, εύκολα κατανοεί ότι τα ερείσματα πάνω στα οποία βασίζεται είναι κατά κύριο λόγο μη επιστημονικά. Αλλά ακόμη κι αν το αγνοεί, μετά τη μελέτη των ακόλουθων εύκολα συνάγεται το ίδιο συμπέρασμα και για «τα ανθοϊάματα Bach». Σύμφωνα λοιπόν με το βιβλίο «Η ασθένεια είναι από τη φύση της το αποτέλεσμα σύγκρουσης ανάμεσα στη ψυχή και στο συναίσθημα και γι’αυτό δε μπορεί να καταπολεμηθεί με άλλο τρόπο παρά μόνο με πνευματικές και διανοητικές προσπάθειες» (σ.10). Επιπλέον «η θεραπευτική τέχνη θα περάσει από το πεδίο των καθαρά φυσικών θεραπευτικών μεθόδων του σώματος στη διανοητική και πνευματική θεραπεία.» (σ.32).  Τελικά «Η οριστική και πλήρης θεραπεία έρχεται σε τελική ανάλυση από τα μέσα, από την ίδια την ψυχή, που όταν κανείς δεν την εμποδίζει, φωτίζει με την αρμονία της την προσωπικότητα». (σ.19). Άρα γινόμαστε εμείς οι ίδιοι θεραπευτές του εαυτού μας.

Ο τίτλος του βιβλίου «Θεράπευσε τον εαυτό σου με τα άνθη του Bach» θα έπρεπε να μας έχει ήδη υποψιάσει για αυτό το συμπέρασμα. Και ο ρόλος του επιστήμονα γιατρού απουσιάζει; Σύμφωνα με τον Bach «Καθήκον του γιατρού θα είναι να βοηθάει τον πάσχοντα στην κατανόηση της αλήθειας και να του δείχνει δρόμους, που οδηγούν στην αρμονία. Θα τον βοηθήσει να αποκτήσει εκείνη τη θρησκευτική εμπιστοσύνη προς τη Θεϊκή πνοή που υπάρχει μέσα του και που μπορεί να υπερνικήσει κάθε δυσκολία» (σ.34). Αν αυτό είναι το καθήκον του γιατρού, τότε οι επιστημονικές και ιατρικές του γνώσεις πάνε περίπατο, ενώ στη θέση τους θα πρέπει να μπουν μάλλον οι πνευματικές γνώσεις. Για αυτό και στο επόμενο κεφάλαιο ο ίδιος αποφαίνεται: «οι πνευματικοί μας καθοδηγητές, οι πραγματικοί γιατροί μας». (σ.35).  Ο ίδιος ο Bach συμπληρώνει ότι «καθήκον του γιατρού είναι να του χορηγήσει τα θεραπευτικά φάρμακα που υποβοηθούν στην εναρμόνιση της προσωπικότητας και στην θεραπεία του σώματος» (σ.34), που στην προκειμένη περίπτωση είναι τα «ανθοϊάματα Bach».

Με ποιο επιστημονικό τρόπο όμως παρασκευάζονται; «Τα αποστάγματα των ανθέων είναι ισχυρά διαλύματα των ανάλογων ανθέων που παρασκευάζονται με την ηλιακή μέθοδο ή με τη μέθοδο του βρασμού». (σ. 156). Στο ίδιο κεφάλαιο διαβάζουμε «Παίρνουμε δύο σταγόνες από το ανάλογο απόσταγμα ή από τα διάφορα αποστάγματα….  και το ρίχνουμε σε ένα μικρό αποστειρωμένο σταγονομετρικό μπουκαλάκι (10 ml), το οποίο γεμίζουμε με μεταλλικό νερό χωρίς ανθρακικό ή με το φρέσκο νερό κάποιας πηγής. Πρέπει στο μίγμα να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερα άνθη, πάντως όχι περισσότερα από πέντε. Το μπουκαλάκι με το θεραπευτικό παρασκεύασμα χρησιμοποιείται κατά τον ακόλουθο τρόπο: Σε ένα κουτάλι γεμάτο νερό διαλύουμε τέσσερις σταγόνες του παρασκευάσματος». (σ. 156).

Σε άλλο σημείο πάλι ο Bach εξαίρει την ηλιακή μέθοδο ως «μία μέθοδο που αξιοποιεί την δραστική δύναμη του άνθους κάνοντας χρήση των φυσικών δυνάμεων της γης, του νερού, της φωτιάς και του αέρα» (σ.55). Το γεγονός ότι κρύβονται δυνάμεις μέσα στη γη, το νερό, τη φωτιά και τον αέρα αποτελεί κλασική νεοεποχίτικη και αποκρυφιστική αντίληψη.

Σύμφωνα επίσης με την αντίληψη του Bach «τα θεραπευτικά παρασκευάσματα τα διαποτίζουν θετικές θεραπευτικές δυνάμεις, για να ανοίξουν οι δίοδοι που επιτρέπουν την επικοινωνία με το φως της ψυχής και να κυκλοφορήσει στον ασθενή η θεραπευτική ενέργεια. Η επίδραση αυτών των φαρμάκων συνίσταται στην τόνωση του ενεργειακού πεδίου και στην διάνοιξη των διόδων για την επικοινωνία με τον πνευματικό μας εαυτό (σ. 167-168), ώστε να πληρωθεί η ύπαρξή μας με την συγκεκριμένη αρετή που έχουμε ανάγκη και να αποδιωχτεί το ελάττωμα που προκαλεί ζημία και πόνο». Για άλλη μια φορά βλέπουμε το κοινό σημείο όλων των εναλλακτικών θεραπειών της Νέας Εποχής, το οποίο είναι: η «Θεραπευτική ενέργεια» για να κυκλοφορήσει στον ασθενή πρέπει να τονωθεί το «ενεργειακό του πεδίο» και να ανοίξουν οι δίοδοι για την επικοινωνία με το φως της ψυχής ή αλλιώς με τον πνευματικό μας εαυτό.

Γ) Η θρησκευτική απόχρωση των ανθοϊαμάτων.
Εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις διάφορες θρησκευτικές αντιλήψεις που διέπουν «τα ανθοϊάματα του Bach». Σε ολόκληρο το βιβλίο βρίσκεται διάσπαρτη η έννοια του «Ανώτερου εαυτού». Για παράδειγμα διαβάζουμε στην σελ. 12 «Ο ανώτερος εαυτός μας σαν Θεϊκή σπίθα είναι ακατανίκητος και αθάνατος». Επιπλέον διαβάζουμε στην σελ. 17 ότι «Η άρνηση της προσωπικότητας να οδηγηθεί από τον ανώτερο εαυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανασφάλεια, την αναποφασιστικότητα…. κάθε ένα από αυτά τα λάθη που γίνεται ενάντια στη θέληση του ανώτερου μας εαυτού, δημιουργεί δυσαρμονία που εκδηλώνεται αναπόφευκτα και στο σώμα και προκαλεί τα ανάλογα συμπτώματα». Στην σελ. 64 ο Bach είναι ακόμα πιο σαφής ότι «όταν η επικοινωνία με τον ανώτερο εαυτό παρεμποδίζεται το σώμα και το πνεύμα ατροφεί και έρχεται η ασθένεια». Σε άλλο σημείο μάλιστα τονίζεται ότι «Σκοπός μας στη ζωή είναι να ακολουθούμε τις εντολές του ανώτερου μας εαυτού χωρίς να παρεκτρεπόμαστε επηρεαζόμενοι από τους άλλους» (σ.21). Τελικά όμως ποιος είναι αυτός ο τόσο πολύτιμος «ανώτερος εαυτός» μας;

Στο βιβλίο της Έλενας Π. Μπλαβάτσκυ «Το κλειδί της Θεοσοφίας», σελ. 158-162 διαβάζουμε: «Η λειτουργία της μετενσάρκωσης δεν περιγράφεται λοιπόν με αυστηρή ακρίβεια, όταν μιλάμε για διαδοχική ύπαρξη στο φυσικό και πνευματικό πεδίο και περιγράφουμε την ψυχή σαν μια πλήρη οντότητα, που περνάει από ένα είδος ύπαρξης σε ένα άλλο. Θα ήταν πιο ορθό να πούμε ότι η ενσάρκωση στο φυσικό πεδίο γίνεται σαν μια προβολή, μια εκπόρευση της ψυχής. Σε όλο αυτό το διάστημα η πνευματική περιοχή μένει πάντα η πραγματική κατοικία της ψυχής που δεν την εγκαταλείπει ποτέ ολωσδιόλου. Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Ανώτερο Εαυτό» αυτό το μη υλοποιήσιμο τμήμα της ψυχής που κατοικεί μόνιμα στο πνευματικό πεδίο».

Την έννοια της μετενσάρκωσης την συναντούμε επίσης πολύ συχνά μέσα στο βιβλίο. Για παράδειγμα στην σελ. 12 διαβάζουμε ότι «η πρώτη μας αρχή βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από τη γέννηση μας και το τέλος της εξέλιξης μας πολύ πιο μακριά από το θάνατο μας». Για αυτό και η διαπαιδαγώγηση ενός ανήλικου τέκνου περιορίζεται στην «παροχή προστασίας για κάποιο χρονικό διάστημα… Ας υπενθυμίσουμε ότι το παιδί, του οποίου την προστασία έχουμε αναλάβει προσωρινά μπορεί να είναι μια πολύ παλαιότερη και ωριμότερη ψυχή από ότι εμείς, μπορεί να μας έχει ξεπεράσει κατά πολύ πνευματικά…»(σ.25). 

Σε τηλεοπτική συνέντευξη συγγραφέα που ασχολείται με θέματα εσωτερισμού απομαγνητοφωνήσαμε τα εξής: «Είναι ο ανώτερος μας εαυτός, σε ένα παράλληλο κόσμο με εμάς και η διαφορά μας είναι στους κραδασμούς. Το ανώτερο τμήμα της ψυχής μας είναι συντονισμένο σε ένα επίπεδο υψηλότερων κραδασμών ενώ εμείς είμαστε συντονισμένοι σε ένα επίπεδο χαμηλότερων κραδασμών. Εμείς πρέπει να ανεβάσουμε τους κραδασμούς μας για να φτάσουμε εκεί».

Πώς όμως θα ανεβάσουμε τους κραδασμούς μας για να φτάσουμε εκεί; Ως ιδανικό μέσο προβάλλεται ο διαλογισμός. Ο Bach μάλιστα περιγράφει το διαλογισμό ως εξής: «η βέλτιστη μέθοδος για να αποκτήσουμε διαύγεια είναι η ήσυχη περίσκεψη και η αυτοσυγκέντρωση. Εισερχόμαστε έτσι σε μια ατμόσφαιρα ειρήνης στην οποία η ψυχή μας μπορεί να μας μιλήσει με τη φωνή της συνείδησης και της διαίσθησης και να μας καθοδηγήσει σύμφωνα με τις επιθυμίες της. Θα έπρεπε να βρίσκουμε κάθε ημέρα λίγο χρόνο για τον εαυτό μας, όποτε θα είμαστε τελείως μόνοι και κατά το δυνατόν σε κάποιο ήσυχο περιβάλλον, θα παραμένουμε ανενόχλητοι, θα καθόμαστε ή θα είμαστε ξαπλωμένοι ήρεμα, θα αφήνουμε το πνεύμα μας να αδειάσει. Μετά από λίγο καιρό θα διαπιστώσουμε ότι σε τέτοιες στιγμές παίρνουμε μεγάλη βοήθεια και αστραπιαία γινόμαστε δέκτες γνώσης και εσωτερικών οδηγιών». (σ.35-36).

Ως ορθόδοξοι χριστιανοί αντιλαμβανόμαστε ότι όλες αυτές οι διδασκαλίες περί «Ανώτερου εαυτού», «Μετενσάρκωσης» και «διαλογισμού» είναι εντελώς ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη πίστη, ενώ πιο συχνά τις συναντάμε στον Βουδισμό και Ινδουισμό. Καθόλου παράδοξο δεν είναι το ότι τις συναντούμε και στη διδασκαλία του Bach εφόσον ο ίδιος αναφωνεί με θαυμασμό στην σελ. 29 «Τα ωραία ιδανικά της μητέρας μας, της γηραιάς Ινδίας». Αναφορές στο Βούδα συναντούμε στην σελ. 11, ενώ στην σελ. 46 ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται απλά ως ενας μεγάλος διδάσκαλος δίπλα σε άλλους μεγάλους δασκάλους όπως είναι ο Βούδας.

Ένας Ορθόδοξος χριστιανός επίσης που έχει γνώση της Ορθόδοξης ασκητικής εμπειρίας εύκολα αντιλαμβάνεται τη δαιμονική πλάνη που μπορεί να κρύβεται πίσω από τις «εσωτερικές οδηγίες» που μας δίνει ο «Ανώτερος εαυτός». 

Στις σελίδες 57-59 στο κεφάλαιο με τίτλο «Η ιδιοσυγκρασία του Dr.Bach» διαβάζουμε ότι «οι διαισθητικές ικανότητες του Bach ήταν τόσο πολύ ανεπτυγμένες που μπορούσε μερικές φορές να προβλέπει μελλοντικά γεγονότα. Κάποτε προειδοποίησε τους ψαράδες για μια ανεμοθύελλα…  και η ανεμοθύελλα ξέσπασε πράγματι εκείνη την ημέρα που αυτός είχε ορίσει….  Μια νύχτα ξύπνησε από ένα όνειρο που είδε πως κινδύνευε κάποιος φίλος του που ήταν ψαράς… Μια κρύα και θυελλώδη νύχτα… Ο Bach έκανε περίπατο στην ακτή. Ξαφνικά άκουσε μια απεγνωσμένη φωνή βοηθείας που ερχόταν από μακριά και κατόπιν είδε καθαρά ένα μικρό πλοίο που πάλευε αβοήθητο με τα κύματα. Ανέφερε τι είχε ακούσει και προσδιόρισε επίσης και την θέση στην θάλασσα μακριά από την ακτή όπου έπρεπε να βρίσκεται το πλοίο…». Η εξήγηση που δίνεται από το βιβλίο για όλα αυτά είναι η ακόλουθη (σ.57) «Για τον ίδιο τον Βach δεν υπήρχε σε αυτά τα βιώματα τίποτα το υπερφυσικό ή το περίεργο, αλλά ήταν απλά και μόνο αναπόφευκτη συνέπεια της στενής επαφής που είχε με τον ανώτερο εαυτό». Προφανώς ο Dr. Bach είχε πλήρη άγνοια των Ορθοδόξων ασκητών πατέρων που προειδοποιούν μέσα στα νηπτικά τους κείμενα για τις δαιμονικές πλάνες που κρύβονται πίσω από τα οράματα και τα όνειρα. Αρκεί να θυμηθούμε τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, ο οποίος  στο βιβλίο του «Κλίμαξ» στο λόγο του «περί ξενιτείας», προειδοποιεί ότι «οι δαίμονες της κενοδοξίας εμφανίζονται στον ύπνο μας σαν προφήτες. Συμπεραίνουν σαν πανούργοι που είναι, μερικά από τα μέλλοντα να συμβούν, εμείς μένουμε έκθαμβοι και υπερηφανεύεται ο λογισμός μας με την ιδέα ότι πλησιάσαμε στο προορατικό χάρισμα». Και λίγο παρακάτω ο ίδιος ο πατέρας συνεχίζει ότι «ο δαίμων … σαν πνευματική ύπαρξη που είναι βλέπει όσα συμβαίνουν μέσα στην ατμόσφαιρα και μόλις αντιληφθεί ότι κάποιος πεθαίνει, τρέχει αμέσως σε εκείνους που είναι ελαφρόμυαλοι και τους το προλέγει με όνειρα». Στο βιβλίο επίσης του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου «Ο Αόρατος πόλεμος» ο άγιος στο Β’ κεφάλαιο με τίτλο «Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε, ούτε να δίνουμε θάρρος ποτέ στον εαυτό μας» αναλύει διεξοδικά την σπουδαιότητα που έχει αυτή η συμβουλή στη μάχη που αοράτως διεξάγει κάθε χριστιανός. Αντιθέτως ο Dr. Bach συμβουλεύει ακριβώς τα αντίθετα. Στην σελ. 186 διαβάζουμε «Ακολουθώντας το δικό μας ένστικτο, τις δικές μας επιθυμίες, τις δικές μας σκέψεις, τις δικές μας αξιώσεις δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τίποτε άλλο παρά μόνο χαρά και υγεία». Ακόμη στην σελ.66 ο ίδιος ο Bach είχε πει «έχε εμπιστοσύνη στον ανώτερο εαυτό σου, εναπόθεσε σε αυτόν όλες σου τις έγνοιες και τους φόβους και όλα σου τα προβλήματα θα λυθούν». Ενώ στην σελ. 26 διαβάζουμε «μοναδική μας υποχρέωση είναι να ακούμε τις επιταγές της συνείδησης μας» και στην σελ. 27 «οδηγούμενοι πάντα από τη φωνή του ανώτερου εαυτού μας».

Δ). Αντιφάσεις - η έννοια της αμαρτίας και ηθικής για τον Bach.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ενώ σε διάφορα σημεία μιλάει ο Bach για αγάπη και φιλευσπλαχνία απέναντι στον αδερφό μας, σε άλλα σημεία αντιφάσκει. Έτσι λοιπόν διαβάζουμε στην σελ. 23 «άνθρωποι που από ένα συναίσθημα υποχρέωσης έχουν εξαναγκαστεί να φροντίζουν για χρόνια ανήμπορους γονείς… Ας αναλογιστούμε το πλήθος αντρών και γυναικών που εμποδίστηκαν να πραγματώσουν κάτι μεγάλο και χρήσιμο για την ανθρωπότητα, γιατί κάποιος άλλος τους έκλεψε τον χρόνο και οι ίδιοι δεν είχαν το θάρρος να κρατηθούν σε απόσταση από αυτόν και να διαφυλάξουν την ελευθερία τους…  Μόνο η φωνή της συνείδησης μας μπορεί να μας πει πώς και ποιον πρέπει να εξυπηρετούμε και αν είμαστε υποχρεωμένοι σε έναν ή πολλούς. Αλλά όποια και αν είναι η απάντηση πρέπει να ακολουθούμε με όλη μας τη δύναμη αυτή την εντολή». Το προσωπείο της αγάπης βλέπουμε ξαφνικά να πέφτει, το πραγματικό εγωκεντρικό και αλαζονικό πρόσωπο αναδύεται στην επιφάνεια, ενώ ακυρώνεται κάθε θυσιαστικό φρόνημα. Σε ομιλία του στο Southport το Φεβρουάριο του 1931 είχε πει «Πόσο συχνά δεν ακούμε ότι πρέπει να ρωτήσω τον πατέρα ή την αδερφή μου ή τον άντρα μου. Πόσο τραγικό είναι να σκεφτόμαστε πως μια ανθρώπινη ψυχή, που εξελίσσεται ξεδιπλώνοντας τις Θεϊκές της ιδιότητες, αναγκάζεται σε αυτόν τον δρόμο της εξέλιξης της να ζητά την άδεια των συνταξιδιωτών της;» (σ. 171).

Πόσο πράγματι αντιφάσκει ο Bach όταν λίγο πριν ο ίδιος είχε πει στην συγκεκριμένη ομιλία «να μην πληγώνετε ποτέ κάποιον άλλον με σκέψεις, λόγια ή πράξεις» (σ.170). Για να φιμώσει δε, την οποιαδήποτε υγιή συνείδηση που μπορεί να υπάρξει λέει στην σελ. 187 «Μπορούμε να εφησυχάσουμε γνωρίζοντας πως υπάρχει μόνο μια και μοναδική αμαρτία: να μην ακολουθούμε τις εντολές της Θεϊκής πνοής μέσα μας. Αυτή είναι η αμαρτία ενάντια στον Θεό και στους πλησίον μας. Αυτές οι διαισθητικές απόψεις, επιθυμίες και σκέψεις δεν είναι ποτέ εγωιστικές, αφορούν μόνο εμάς και είναι για εμάς πάντα σωστές, μας χαρίζουν υγεία στο σώμα και στο συναίσθημα».

Η εγκράτεια και η άσκηση πάνε περίπατο αφού «η αίσθηση της ικανοποίησης αποτελεί και τη μοναδική θεραπεία για οτιδήποτε χαρακτηρίζουμε σε αυτόν τον κόσμο σαν αμαρτία και σφάλμα» (σ. 186-187). Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα την τάση για αυτοθέωση «Ο σύγχρονος άνθρωπος αν δεν ασωτεύει εξωτερικά, ασωτεύει εσωτερικά με το να αυτοδικαιώνεται, με το να αυτοθεώνεται , να πάσχει στον ατομισμό και την απομόνωση»!
(Απόσπασμα, από το βιβλίο: «Ο όσιος τελώνης καί ο άγιος άσωτος», του Μοναχού, Μωυσέως, Αγιορείτου).

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου μπορεί κανείς να βρει έναν πλήρη και λεπτομερή πίνακα συμπτωμάτων από όπου μπορεί να ξεκινήσουν οι διάφορες ασθένειες με τα αντίστοιχα ανθοϊάματα που τα θεράπευσαν. Έτσι λοιπόν διαβάζουμε στην σελ. 226 ότι η ηθική αποτελεί σύμπτωμα ασθένειας, την οποία περιγράφει «υψηλά ηθικά ιδανικά για τον εαυτό του και για τους άλλους» και για να «γιατρευτεί» πρέπει να πάρει το ανθοΐαμα Rock water. Η «ασθένεια» της ηθικής όμως περιγράφεται και ως «οι υψηλές ηθικές αξιώσεις του γίνονται εμπόδιο στη ζωή του», και τότε σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να πάρει το ανθοϊαμα PINE. Στην σελ. 244 διαβάζουμε ότι η σεξουαλικότητα ως σύμπτωμα ασθενείας που καταπιέζεται από ηθικούς λόγους πρέπει να γιατρευτεί με το ανθοϊαμα Cherry plum. Η έννοια της ταπείνωσης και της αυτομεμψίας εξοβελίζεται αφού στην σελ. 206 διαβάζουμε «αμαρτωλός:είναι σύμπτωμα όταν νιώθει εσωτερικά και εξωτερικά βρώμικος» και πρέπει να πάρει το ανθοϊαμα Crab Apple.

Οι αντιφάσεις όμως που δημιουργούνται στο τελευταίο κεφάλαιο είναι απίστευτα μεγάλες, αφού το να αμφιβάλλει κάποιος για τον εαυτό του, τις ικανότητες του, και τις απόψεις του είναι σύμπτωμα ασθενείας, το να μην αμφιβάλλει όμως καθόλου, να έχει δυνατή θέληση και μεγάλη αυτοπεποίθηση αποτελεί επίσης σύμπτωμα ασθενείας! (σ.206). Στην σελ.209 διαβάζουμε ότι όταν κάποιος αντέχει πάντα, δεν παραιτείται, ασχέτως με το πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η πίεση που του ασκείται, αυτό αποτελεί σύμπτωμα ασθενείας, ενώ αμέσως μετά διαβάζουμε ότι όταν κάποιος δεν αντέχει γιατί τον διακατέχει μια έμφυτη αισιοδοξία και νιώθει πως τίποτα δεν μπορεί να έχει κακή έκβαση αποτελεί επίσης σύμπτωμα ασθενείας.

Ε). Συμπτώματα ασθενείας. Ποιοι τελικά είναι άρρωστοι;
Στις σελ. 205 -254 περιγράφονται 1030 συμπτώματα ασθενείας (με έντονα μαύρα γράμματα) και τα ανθοϊάματα που τους παρέχονται. Από αυτά έχω σταχυολογήσει κάποια ενδεικτικά για να μπορεί ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος να βγάλει τα συμπεράσματα του :

Αντιληπτική ικανότητα, γρήγορη : IMPATIENS
Αντοχή, έχει μεγάλη αντοχή και δύναμη, τίποτα δεν τον κλονίζει : ΟΑΚ
Αξιόπιστος : ΟΑΚ
Αυτοπειθαρχία, έντονη, σιδερένια : ROCK WATER
Αυτοπεποίθηση, αδύνατη, κλονίζεται περιστασιακά: ΕLM
Αυτοπεποίθηση, δυνατή, δεν κλονίζεται ποτέ, δεν εγκαταλείπει ποτέ τον αγώνα: ΟΑΚ
Βοήθεια, είναι πρόθυμος να βοηθήσει, είναι ο ιδανικός υποστηρικτής σε κρίσιμες καταστάσεις, δεν παραιτείται ποτέ: ΟΑΚ
Βοήθεια, σύνδρομο παροχής βοήθειας στους άλλους, γιατί νοιάζεται υπερβολικά για αυτούς (συχνά εργάζεται στα κοινωνικά επαγγέλματα) : RED CHESTNUT
Βοήθεια, σύνδρομο παροχής βοήθειας στους άλλους, εσωτερική καλοσύνη, θέλει να είναι καλός με όλους, δεν μπορεί να αρνηθεί τίποτα σε κανέναν: CENTAURY
Γελαστός, είναι πάντα γελαστός: ΑGRIMONY
Γενναίος, δεν εγκαταλείπει ποτέ τον αγώνα: ΟΑΚ
Γρήγορα, ενθουσιάζεται πολύ γρήγορα με κάτι και προσπαθεί να μεταδώσει αυτόν τον ενθουσιασμό και στους άλλους: VERVAIN
Δημιουργικός, καλλιτεχνικά προικισμένος: CLEMATIS
Διάθεση, χαρούμενη, μεταδίδεται στους άλλους: AGRIMONY
Δίκαιος, θέλει να εκτιμά τα πάντα με δίκαιο τρόπο: SCLERANTHUS
Δραστήριος, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια, ακόμη και όταν οι συνθήκες γίνουν εξαιρετικά δύσκολες: ΟΑΚ
Δύναμη, είναι πολύ δυνατός: ΟΑΚ
Δυνατός, ακόμη και όταν τα πάντα καταρρέουν, δεν εγκαταλείπει τον αγώνα: ΟΑΚ
Εαυτός, ξεχνά τον εαυτό του, νοιάζεται πιο πολύ για τους άλλους παρά για τον εαυτό του: RED CHESTNUT
Ελπίδα, διατηρεί την ελπίδα του κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις: ΟΑΚ
Επιδόσεις, παρουσιάζει σταθερά εξαιρετικές επιδόσεις: ΟΑΚ
Επιμονή, κατορθώνει οτιδήποτε βάλει σαν στόχο του, η προσπάθεια του είναι διαρκής: ΟΑΚ
Ευσυνείδητος, αγαπά την ακρίβεια, θέλει να εκτελεί τα πάντα στην εντέλεια: WATER VIOLET
Θάρρος, διαθέτει από τη φύση του μεγάλο θάρρος, είναι θαρραλέα προσωπικότητα: ΟΑΚ
Θέληση, δυνατή, γνωρίζει τον δρόμο του και βαδίζει με σταθερότητα σε αυτόν, δεν παραιτείται ποτέ: ΟΑΚ
Θυσιάζεται, από υπερβολική καλοσύνη, επιτρέπει στους άλλους να τον εκμεταλλεύονται: CENTAURY
Ικανότητες, έχει επίγνωση των ικανοτήτων του, μπορεί να τις εκμεταλλευτεί: ΟΑΚ
Καλλιτεχνική φύση, ταλαντούχος: CLEMATIS
Κατά, κατά του αλκοόλ, κατά του καπνίσματος, κατά του σεξ λόγω πεποίθησης, υπερασπιστής του σωστού και υγιεινού τρόπου ζωής: ROCK WATER
Κατανόηση, μπορεί να τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση των άλλων και να νιώθει τα προβλήματα τους: RED CHESTNUT
Κατανόηση, του λείπει η κατανόηση απέναντι στα προβλήματα των άλλων: BEECH
Κυριαρχεί, τον εαυτό του, τον διακρίνει μεγάλη αυτοπειθαρχία: WATER VIOLET
Λεπτός, έχει λεπτό παρουσιαστικό και συμπεριφορά: MIMULUS
Λογικός, επιχειρηματολογεί λογικά: LARCH
Συναισθήματα, οδηγείται πιο πολύ από τα συναισθήματα παρά από τη λογική: ASPEN
Μεσολαβητικός ρόλος, έχει το χάρισμα να μπορεί να παίζει μεσολαβητικό ρόλο : AGRIMONY
Νοιάζεται, για τους άλλους πιο πολύ από τον εαυτό του, δεν είναι καθόλου εγωιστής: RED CHESTNUT
Νοσταλγία, για τη πατρίδα: HONEYSUCKLE
Ξύπνιος, παρατηρεί τα πράγματα με ξύπνιο μυαλό και αντικειμενικότητα: OAK
Οργανώνει, με ευχαρίστηση: CHICORY
Παθητικός, αντιδρά με καλοσύνη, αποφεύγει τους καυγάδες, είναι «ψυχούλα»: CENTAURY
Παιδιά, είναι υπερδραστήρια, δεν λένε να πάνε στο κρεβάτι τους: VERVAIN
Παιδιά, καλοπροαίρετα, υπάκουα, συνεννοήσιμα: CENTAURY
Παιδιά, χαρούμενα, κοινωνικά: AGRIMONY
Πάνω-πάνω, του αρέσουν τα ασανσέρ: CHERRY PLUM
Παρηγοριά, δεν μπορεί να βρει παρηγοριά: STAR OF BETHLEEM
Παρηγοριά, μπορεί να βρει παρηγοριά: ROCK ROSE
Πραγματικότητα, αντιλαμβάνεται σωστά την πραγματικότητα: ΟΑΚ
Προσαρμοστικότητα, δείχνει μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα από αυτήν που πρέπει, θέλει να είναι καλός με όλους: CENTAURY
Προσεκτικός, είναι υπερβολικά προσεκτικός: MIMULUS
Ρομαντικός: CLEMATIS
Στάση, πασχίζει να έχει σιδηρά πειθαρχία, αυτοέλεγχο και ασκητική στάση ζωής: ROCK WATER
Συγκαταβατικός: CENTAURY
Συγκαταβατικός, δεν είναι συγκαταβατικός, έχει προκαταλήψεις και κριτικάρει αυστηρά το κάθε τι: BEECH
Συμπόνοια, δεν νιώθει καμιά συμπόνοια: VINE
Συμπόνοια, νιώθει μεγάλη συμπόνοια για τους άλλους και ξεχνά έτσι τον ίδιο του τον εαυτό: RED CHESTNUT
Τακτικός, ζει μια τακτική και προγραμματισμένη ζωή: ROCK WATER
Ταλαντούχος, από πολλές απόψεις: WILD OAT
Υγεία, διακηρυκτής και υποστηρικτής του υγιεινού τρόπου ζωής: ROCK WATER
Υπεύθυνος: ELM
Υπευθυνότητα, έχει συνηθίσει να φέρνει επάνω του όλη την ευθύνη: ΟΑΚ
Υπευθυνότητα, προσωρινά του πέφτει πολύ δύσκολο να φέρνει επάνω του την ευθύνη: ELM
Φιλόπονος, κάνει σκληρή και επίμονη εσωτερική δουλειά για να πετύχει συγκεκριμένους σκοπούς: ROCK WATER
Φροντίδα, φροντίζει πολύ για τους άλλους: RED CHESTNUT
Χιούμορ, έχει πολύ χιούμορ: AGRIMONY

ΣΤ) Αντίλογος.
Πολλοί γιατροί και φαρμακοποιοί που προωθούν τα ανθοϊάματα Bach αντιλέγουν ότι ναι μεν γνωρίζουν πολύ καλά το αντιεπιστημονικό υπόβαθρο των ανθοϊαμάτων, από την άλλη όμως θεωρούν ότι αποτελούν τα πιο ακίνδυνα «εικονικά» φάρμακα για ασθενείς με ψυχοσυναισθηματικές διαταραχές. Πιστεύουν ακόμη ότι είναι πολύ καλύτερο για κάποιον με ήπιες ψυχοσυναισθηματικές διαταραχές να καταφύγει σε κάποιο ανθοΐαμα παρά σε κάποια ψυχοφάρμακα που συνήθως έχουν παρενέργειες και δημιουργούν χρόνιες εξαρτήσεις στους ασθενείς. Συμπληρώνουν ακόμη ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει το θρησκευτικό κομμάτι που περικλείεται, οπότε σύμφωνα με αυτούς δεν υπάρχει πνευματικός κίνδυνος!

Αναρωτιέμαι πώς ένας γιατρός επιστήμονας και φαρμακοποιός που σέβεται την επιστήμη του, δέχεται να εμπλακεί με κάτι που δεν είναι επιστημονικό. Είναι εμφανές ότι όλα τα παραπάνω συμπτώματα που παρατέθηκαν δεν αποτελούν ψυχοσυναισθηματικές διαταραχές, και δημιουργούν μάλλον ένα κλίμα τρομοκρατίας και άγχους ενοχοποιώντας τα πάντα, ακόμα και υγιείς καταστάσεις. Τα αποτελέσματα του «εικονικού» φαρμάκου είναι πράγματι θαυμαστά και αποδεκτά από την επιστημονική κοινότητα. Γιατί να μην καταφύγουν σε απλά βότανα όπως χαμομήλι, μέντα, τίλιο και άλλα των οποίων οι ανακουφιστικές ιδιότητες είναι αποδεκτές και από την επιστήμη; Πώς μπορεί ο φαρμακοποιός να διαγνώσει μία απλή ψυχοσυναισθηματική διαταραχή ενώ πίσω από αυτήν μπορεί να κρύβεται μία σοβαρή μανιοκατάθλιψη που μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή μέχρι και την αυτοκτονία; Ποιος θα πάρει την ευθύνη για το αποτέλεσμα; Και αν τελικά κάποιος που ανέλπιστα βρει την «ίαση» θελήσει να μάθει περισσότερα για το θρησκευτικό υπόβαθρο που κρύβεται πίσω από τα ανθοϊάματα, ποιος θα πάρει την ευθύνη για τους πνευματικούς κινδύνους στους οποίους ξεκάθαρα πλέον εμπλέκεται ο ασθενής; Όταν μια τροφή κρύβει μέσα της δηλητήριο, όσο γευστική και ωραία αν φαίνεται στην όψη, το αποτέλεσμα της βρώσης θα είναι η δηλητηρίαση. Αντίστοιχα, όσο και αν «ευωδιάζουν» τα ανθοϊάματα, οι ρυπογόνες αναθυμιάσεις είναι πολύ περισσότερες, ικανές να «δηλητηριάσουν» τον άνθρωπο! 

Βιβλιογραφία.
1)     «Θεράπευσε τον εαυτό σου με τα άνθη του Bach»,Dr Edward Bach.
2)    «Το κλειδί της Θεοσοφίας», Έλενα Π.Μπλαβάτσκυ.
3)    «Κλίμαξ», Αγίου Ιωάννου Κλίμακος.
4)    «Ο αόρατος πόλεμος», Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
5)    «Ο όσιος τελώνης και ο άγιος άσωτος» , Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου.
6)    ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ: Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ» ΜΑΣ. ΤΙ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο «ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ» ΜΑΣ; http://www.egolpion.com/higher_self.el.aspx

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Προσοχή !!! Οι πληροφορίες που παρουσιάζονται σε αυτό το blog έχουν ενημερωτικό σκοπό και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη συμβουλή κάποιου ειδικού σε θέματα διατροφής και υγείας. Προτού ξεκινήσεις κάποιο πρόγραμμα διατροφής ή κάποια θεραπεία, συμβουλέψου έναν διατροφολόγο ή έναν ιατρό ή άλλον ειδικό υγείας.